گزیده ای از اشعار پابلو نرودا

به انتخاب: حمیدرضا خزاعی

                        پابلو نرودا
                                               ( 1973 – 1904 )
 
 

پابلو نرودا  در ژوئيه 1904 در  پارال – شيلي – متولد شد. از 13 سالگي كارِ مطبوعاتي را آغاز كرد. تحصيلاتِ خود را در رشته ي ادبيات فرانسه به پايان رساند. به هنگام آغاز جنگ هاي داخلي اسپانيا  در مادريد بود و پس از قتل دوستش فدريكو  گارسيا  لوركا از اسپانيا اخراج شد. در سال 1971 جايزه ي نوبل در  ادبيات  به  او تعلق گرفت. نرودا در 23 سپتامبر 1973 يعني 12 روز  پس از كودتاي  نظاميان در شيلي و سرنگوني حكومت آلنده در گذشت.

   شباب

                                                     مترجم : فواد نظيري

رايحه ي آلوزاران
چونان
تيزاب و تيغه ي شمشير
                          در كوچه باغ ها.
حلاوتِ دندان ها از بوسه
ايثارِ حيات بخشِ انگشتان
و تفويضِ عاشقانه ي تن ها.
كومه هاي يونجه و خرمن جاها
نهان گاه هاي فريبناكِ سراهاي بي كران
و خوابِ عتيقِ رواندازها.

از فراز،
از پسِ پشتِ شيشه ها
                           دره ي سبزِ تلخ را ديدن،

و شباب
خوي كرده گاهي و
                       يك گاهِ ملتهب
چون مشعلي معلق
در زيرِ باران .

    صبح

                                                            مترجم : فواد نظيري

برهنه
تو ساده اي چون دست،
برآمده از خاك، نغز، مختصر، تابان و ’منعَتف،
نگاره اي در ماه،
معابري در سيب،
برهنه
     بالا بلند
           چون نازكاي ساقه ي عريانِ گندم.

برهنه
نيلگوني
چون آسمانِ شبانه ي كوبا،
سرشار از ستاره گان و
                          نيلوفرها.

برهنه،
بِشكوه و كهربا رنگ،
تابستان را ماننده اي
                   در ميانِ كنيسه اي زرين.

برهنه
مانندِ ناخنِ انگشتِ دستِ خويش باريكي
هشيار و تابدار
در زمهريرِ سحرگاه
نهان خانه هاي عالم را
بگونه ي نقبي طويل
در رنجمايه و در جامه هاي ما
                                 ره باز مي كني،

ظهورِ تو
شعله ي خويش را مي آرايد ،
                             شراع مي گشايد و
                                          گسترده مي شود،

و از نو
به هيئتِ دستي برهنه
پديدار مي شوي.